Dag 34 Wat heeft de Camino je gebracht

Ja, en wat heeft de Camino je nu gebracht? Zoals ik het nu ervaar. Veel. Heel veel. Het is een prachtige Camino geworden. De beslissing om te gaan heeft mijn leven een krachtige nieuwe impuls gegeven. Zowel fysiek als mentaal. En dat is soms broodnodig als je wat ouder wordt. Ongemerkt, sluipend, had ik toch de neiging langzaam in te kakken. En met de Camino kies je om lichamelijk en mentaal een totaal ander pad in te slaan. De roep van de Camino is dus eigenlijk ook een krachtige wake-up call. Je gaat ver buiten je comfortzone.

Al vanaf de eerste dag dat je besloten hebt te gaan moet je behoorlijk aan de bak. Trainen met rugzak. Je begint met korte, vlakke afstanden. De eerste training rond 7 km, was ik al moe en alles deed zeer. En die afstanden moet je langzaam opvoeren in frequentie (je moet iedere dag op pad kunnen gaan), in afstand (je moet iedere dag wel 20-25 km aankunnen, met uitschieters naar 30+). En in zwaarte (iedere etappe heeft iedere dag steeds wel een paar honderd meter klimmen én dalen op het menu). En dat over heel diverse paden. Uiteindelijk natuurlijk veel te weinig getraind. Het weer werkte thuis ook niet mee; steeds heel veel regen. Bij de start was het wel zo dat ik pas na de eerste 15/20 km moe werd.

Dan ga je op pad. Je ontmoet vanaf de eerste dag veel nieuwe mensen. Maar je weet nooit waar je zult slapen. Je moet iedere dag je bed opmaken. En een plek zoeken waar je kunt eten. Het weer onderweg was prima. Geen regen. Wel regelmatig koud en zwaar bewolkt. Geen echt Spaans warm, laat staan heet weer. De maand juni om de Camino te gaan was uitstekend. Lekker lang licht. En dat is prettig omdat je 's morgens vaak heel vroeg vertrekt (half zes) .Vijf uur op. Je neemt een paar slokken water. Eet een banaan. En gaat op pad. Het is een pittige tocht. Op sommige momenten ook loodzwaar.

En toch. Het is een prachtige tocht. Door schitterende landschappen, dorpen en steden. En je hoort onlosmakelijk tot een groep: pelgrims. Je ontmoet hele mooie mensen. En je ontdekt dat je het aankunt. Dat geeft best een gevoel van trots en voldoening. Daarbij komt dat pelgrimeren één van de weinige activiteiten in je leven is waarbij je zonder enige terughoudendheid kunt, mag en moet zeggen: ik heb het gedaan. Niemand anders.

Nu ben ik in Santiago. Sterker ik schrijf dit terwijl ik in de kathedraal wacht op het begin van de pelgrimsmis van 12.00 uur. Het is nu (half twaalf) al vol. Ik was al binnen om 11.00 uur! Op het plein voor de kathedraal is het al weer heel druk met blije mensen. Voor de ingang staat een rij van zeker tweehonderd meter. Dus wat heeft de Camino mij gebracht? Samengevat: Nieuw leven... Deze Camino is morgen voltooid. Het was prachtig. Morgen is Marja in Salamanca. Ik reis daar morgen ook heen. Dan dus vakantie... Hier alvast: dank aan allen die met mij mee gereisd zijn. 

 Dag 33 Santiago

'Are you tired?' 'Yes I am', zeg ik. 'Very tired.' 's Morgens acht uur. Bij de kathedraal. Twee jonge vrouwen. We moeten even wachten totdat de eerste mis is afgelopen. Dus maak je een praatje. Zij zijn in Sarria gestart. Ik dus wat eerder. Ik ben hier om mijn Camino af te sluiten. Met een bezoek aan het graf van de Heilige Jacobus. En om zijn gouden borstbeeld te omhelzen als echte afsluiting van mijn Camino. En dat doet me toch wel wat. Heb ook wat kaarsjes aangestoken. En ik bid dat de onzichtbare maar altijd aanwezige kracht die ons leven richting geeft en inspireert mij en allen die mij lief zijn, wil leiden en begeleiden.

Vervolgens naar het station om mijn reis naar Salamanca te regelen. Maandag 10.30 uur naar Zamora. Aankomst daar; 12.30 uur. Dan nog een uur met de bus. Dus rond drie uur in Salamanca. De trein van 7.40 uur was al volgeboekt. Die had mijn voorkeur. Ben om een uur of 11 weer op mijn kamer. En prompt val ik in slaap. Pas na drieën weer wakker. Laat ik het er maar op houden dat God het zijn beminden in de slaap geeft.

De dag van aankomst gisteren was natuurlijk heel gezellig. Wat ook helpt is dat de zon aardig zijn best deed. Mooi lekker warm weer. Verder spreken de foto's voor zich. Zo, nu nog even frisse lucht happen voor de voetbal begint...

Dag 32 Van Monte de Gozo naar Santiago de Compostella

Vandaag: 4 km. Totaal: 801 km

. En dan ben je er! Vanmorgen 9 uur. Op een nog redelijk leeg plein voor de Kathedraal. Daar staat ook een Braziliaans gezin. Of ik foto's wil maken. Natuurlijk. En zij maken foto's van mij. Prachtige foto's zelfs. Door het vroege uur met een prachtige lichtval. We maken nog even een praatje. Ik kan hun nog wat de weg wijzen voor stempels en certificaten. Een heel mooi gezin. We gaan als vrienden uit elkaar.

Ik ga gelijk door naar het pelgrimsoffice voor mijn certificaat. Het is nog rustig, dus snel aan de beurt. Daarna even de huiskamer van de lage landen bezocht. In hetzelfde gebouw. De Nederlandse vrijwilligers zijn blij dat je langs komt. Hartelijke ontvangst.

Dan maar weer terug naar het grote plein. Wachten op Maja. Koffie gedronken. En nu mijn verblijf voor de komende nachten gezocht. Afstand tot Santiago de Compostella: 0, 00km

Dag 31 Van O Pedrouso naar Monte di Gozo

Vandaag: 16,9 km. Totaal: 796 km. Woensdag. Zit op terras. Wat opvalt zijn de grote groepen Spaanse jongeren die passeren. Onderweg ook wel gezien. Lijkt of ze vandaag allemaal hier passeren om morgen of overmorgen in Santiago aan te komen. Verder is het voor mij een rustige dag. Totdat. Heb net een bord overheerlijke spaghetti bolognese verorberd. Zit alleen op een terras. Langzaam komen er enkele mensen bij. 

 

Totdat Elsbet en Arianda (21) passeren. Arianda kende ik nog niet. Ze schuiven even aan en we doen een drankje. Elsbet gaat al snel weer door. Dus gezellig met Arianda zitten kletsen. Ze woont in de buurt van Zaltbommel. Komt uit een gezin met zes kinderen. Ze heeft als scholier bij een banketbakker gewerkt. En dat vond ze zo leuk dat ze inmiddels banketbakker is geworden. Ze geniet ervan. Maar ja, de zeer onregelmatige werktijden. En inmiddels heeft ze daar alles wel gezien. Ontslag genomen. En doet nu de Camino. Daar heeft ze ook haar vriend leren kennen. Die woont en werkt in de USA. Oorspronkelijk afkomstig uit Moldavië. Werkt in de ict. Was inmiddels al weer terug naar de USA. Staat haar vandaag op te wachten op het plein voor de kathedraal. Spannend. Ze woont nog thuis. Komt uit een wat streng protestants gezin. Ze worstelt met allerlei vragen. Een hele leuke, spontane meid. Spreekt vloeiend Engels. Ze zal zeker haar weg wel vinden. 

 

Maar dan: wie komen er langs? Lea, Ben en Rob. Mijn Camino kleinkinderen van het eerste uur. Dus nog maar één drankje. We spreken voor vrijdagmiddag af in Santiago. Zo heb je dus in korte tijd heel veel reuring. En dat is de Camino. Ben nu halverwege de etappe. Net een steen aan de stadsrand van Santiago gepasseerd. Daar is ook een filmploeg opnames aan het maken. Inmiddels in een mega grote herberg. 400 plaatsen. Gelegen op de Monte do Gozo (Heuvel van de vreugde). Zo genoemd omdat je vanaf deze heuvel voor het eerst, in de verte, de kathedraal van Santiago kunt zien. (Heb geprobeerd dit op een foto vast te leggen maar je moet wel ver inzoomen) De herberg is een verzameling van wel 24 gebouwen! Prachtig verzorgd. 

 

Ik besluit me zelf als afsluiting van deze Camino maar te verwennen. Eigen kamer met badkamer! Morgen nog maar 4 km. Vooral dalend. Daar zweet je niet van. Dus nu bij de wasmachines om mijn kleren te wassen. En te drogen. Misschien wel symbolisch voor een pelgrim: als laatste daad onderweg je kleren wassen. Zo kom je als nieuw mens aan op je bestemming. Morgen verder. Afstand tot Santiago: 4 km

 

 

Dag 30 Van A Calle de Ferreiros naar O Pedrouso

 

 

Vandaag: 12,91 km. Totaal: 779 km. Bijna in Santiago. Nog twee nachten voor aankomst. In principe is de afstand vanaf hier prima in één keer te doen. Maar het is druk in Santiago, o.a. door een concert van Ed Sheeran. En mijn kamer is gereserveerd vanaf vrijdag, 5 juli. 

 

Morgen nog één overnachting in Monte de Gozo. Vermoedelijk in een herberg met wel 400 plaatsen! Vanaf daar is de Camino nog 4 km tot de kathedraal. Dus het zal een vroege aankomst zijn. Dan gelijk maar mijn certificaat ophalen bij het pelgrimsbureau. En wat medepelgrims ontmoeten. 

 

Wat een mooie wedstrijd gisteren. Nederland - Roemenië. Samen met Lisa zitten kijken. Met Nederlands commentaar via mijn telefoon. Daar zat alleen een behoorlijke vertraging in. Ze hebben gewonnen. En dat telt. Gelukkig is hier inmiddels de zon doorgebroken. 

 

Vanmorgen was het zwaar bewolkt. Grijs. En fris. Naar mijn gevoel geen echt Spaans weer. En zelfs met zon is het hier niet heet. Dat zal over een paar dagen in Salamanca wel anders zijn. Daar verlang ik naar. Natuurlijk naar mijn teerbeminde. Maar ook naar de zon. Of zijn dat beiden dezelfde begrippen? Afstand tot Santiago: 19,6 km 

 

 

Dag 29 Van Boente naar A Calle de Ferreiros

Vandaag: 17 km. Totaal: 766 km. Tussen de foto's die ik gisteren geplaatst heb zit er ook één waar ik zelf op sta. Die persoon met de rode rugzak. Die kreeg ik van Linda. Voordat ze me inhaalde had ze die gemaakt. Vandaag ook een foto van Paula. Via Linda gekregen. 

 

Gisteren een beetje pech gehad. Om onduidelijke reden maagproblemen. Overgeven. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Maar ik zou niet weten wat. Je bent er wel slap van. Vandaag toch op pad en mijn doel voor de dag bereikt. Nu nog maar drie korte etappes. Als je 's morgens vertrekt is het altijd een verrassing waar je terecht komt. Natuurlijk weet je naar welke plaats je gaat. Maar hoe het er daar uitziet? Of het mooi of lelijk is? Altijd weer afwachten. En dat maakt de Camino mede zo leuk en verrassend. De herberg van vandaag is in ieder geval prima. 

 

Net (16.00) een half bord spaghetti op. Ik wacht nog even met bier en wijn. Eerst zien hoe het allemaal valt. Straks voetbal. Er hangt een groot scherm. Dus wie weet kunnen we daar op kijken. Anders op mijn telefoon. Ultreia, morgen steeds verder... Afstand tot Santiago: 32 km

 

 

Dag 28 Van Palas de Rei naar Boente

Vandaag: 20,2 km. Totaal: 749 km. Eindelijk weer een zonnige dag. Lekker warm. Max (29) haalt me in. Hij heeft ontslag genomen en neemt nu een sabbatical voor onbepaalde tijd. Hij gaat sneller en verder. Wil over twee dagen in Santiago zijn. Daarna naar Finisterra. Na een paar dagen via Santiago terug naar München. Voor één of twee weken. Vervolgens wil hij enkele maanden met zijn camper door het noorden van Europa trekken. 

 

De route van de Camino is weer prachtig. Ze voert je door Melide. Wereldberoemd om de Pulpo (inktvis) die ze hier serveren. De vorige keren dat ik hier passeerde was ik in gezelschap die dat persé wilde eten. Toen heb ik maar wat gamba's genomen. Nu kan ik er gelukkig aan voorbij lopen. Nu geland in de 'Aubergue El Aleman' de Duitse Herberg. Helaas hebben ze hier geen schnitzels op het menu. Anders was het verblijf hier bijna perfect geweest. Afstand tot Santiago: 49,7 km