Waar ben ik...

Thuiskomst

Grote verrassing. Op Schiphol worden we verwelkomt door mijn camino broer Han. En mijn schoonzus Diny. Op weg naar den Haag maken ze de omweg via Schiphol om mij te verwelkomen. Ook Paul en Lienke zijn van de partij. Het is na middernacht als we in Huissen aankomen. Onze kleinkinderen wachten ons op op de hoek van de Holthuizerdreef. Sam heeft helemaal zelf een spandoek gemaakt. Dat draagt hij trouw de hele weg naar huis. Een gelukkig weerzien. Vandaar lopen we samen de laatste meters naar huis. De hele weg is versierd door zelfgemaakte voetstappen. Prachtig. Wat een creativiteit. De allerlaatste meters worden verlicht met kaarslicht. En dan ben ik thuis. Heerlijk. Er volgt een korte nacht.
Zaterdagmiddag is er door onze kinderen een welkom thuis party georganiseerd. Veel van onze vrienden en familie zijn aanwezig. Anderen hebben al andere verplichtingen. Maar gezellig is het. Hartverwarmend om velen weer terug te zien. En ik wordt verwend met veel aandacht. Met bloemen en wijn. Als catering hebben onze kinderen een heus frietkot gehuurd. Die past op onze oprit. Wat kun je dan heerlijk eten! Een geweldige thuiskomst.

Dag 111 Terugreis

Van a Coruña via Lissabon naar Schiphol. En dan naar huis. Vanavond rond tien over half elf landen we op Schiphol. Heb met Fleur afgesproken dat ze me opwacht op de hoek van de Holthuizerdreef. Heb er zin in weer naar huis te gaan. In a Coruña logeren we in een hotel met zeezicht. Drie keer raden wie dat geregeld heeft. S'avonds slenteren we wat door de stad. Vanmorgen naar het vliegveld. Een verademing. Kleinschalig en rustig. Een schril contrast met de drukte op het vliegveld in Lissabon. Inmiddels heb ik begrepen dat Jenneke iets geregeld heeft voor zaterdagmiddag. Geweldig. Wil graag iedereen weer omhelzen en spreken. Zondag ben ik weer voor het eerst in onze kerkelijke gemeenschap. Daar zal met een symbolische handeling mijn Camino voortgezet worden. Tenslotte ben ik ook via de kerk met de pegrimszegen vertrokken. En dan vangt ongeveer het normale leven weer aan. Op deze blog nog enkele verhaaltjes. En een afsluitend verhaal. Met als thema: De weg naar het leven.. Later dit jaar nog een soort kerk-cafe extra waar ik graag meer vertel over mijn reis. Voor wie dat wil. Eén aanmelding heb ik al. Van Dietmar (Een medepelgrim uit Düsseldorf). Hij vroeg me hem de datum te laten weten. Tenslotte wil ik iedereen bedanken die met mij mee gereisd zijn. Direct of indirect gereageerd hebben. Alle reacties hebben mij geholpen deze Camino te volbrengen. Want ja, het was loodzwaar....maar schitterend en onvergetelijk...

Dag 110 Muxia - Finisterra - a Coruña

Vandaag staan Muxia, Finisterra en a Coruña op het programma. Eerst een huurauto ophalen bij Hertz. Op het vliegveld. We laten ons met een taxi daar afzetten. Wat een luxe. Dan volgt een kleine teleurstelling. Er staat een lange rij voor de balie. En het gaat langzaam. Vervolgens Marja en Reka opgepikt in Santiago. En op naar Muxia. De Heilige Maagd in de Stenen Boot, de Virxe da Barça, heeft Muxia tot een geliefde plaats gemaakt. Er zijn weinig plaatsen waar de aanwezigheid van Keltisch en Christelijk geloof zo tastbaar zijn. Volgens de legende verscheen de Heilige Maagd in een schip van steen aan Jacobus toen hij tijdens de kerstening van het noordwesten van het Iberisch Schiereiland de moed dreigde te verliezen.
Daarna door naar Finisterra. (=Einde van de wereld). Aan de Costa da Morte. Het is er razend druk. Vooral met mensen die nog nooit een stap gezet hebben. Wat een kermis! En daar sluiten wij onze camino definitief af. Dat doe je met een duik in zee, het verbranden van kleren bij de vuurtoren en het kijken naar de zonsondergang. Het ritueel houdt de belofte in dat je de volgende dag als nieuw mens zal ontwaken. Wij houden het bij een bezoek aan de vuurtoren. En foto's maken bij de allerlaatste aanduiding van de Camino. Met als kilometerstand 0,00 km. Heerlijk. We zijn er echt. En halen het allerlaatste stempel in onze pelgrimspassen. 'Fin de Camino'. Na de gezamenlijke lunch vertrekken wij naar a Coruña. Morgen vliegen wij vanaf daar via Lissabon naar huis. Dat betekent afscheid nemen van Reka. Vanmiddag reist ze samen met David met de bus terug naar Santiago. Zij vertrekt morgenvroeg met de hogesnelheidstrein naar Madrid. Om zaterdag naar huis te vliegen. Het is een schitterende, onvergetelijke Camino geworden...

Dag 109 Santiago

Al vroeg ben ik weer wakker. Half acht. Dat is al uitslapen voor een pelgrim.  Kan naar het plafond gaan liggen staren. Ik besluit om de Kathedraal te bezoeken. Om het gouden borstbeeld van de Heilige Jacobus te omhelzen. Dat is dé traditionele afsluiting van elke pelgrimstocht. Daarom moet je ook vaak uren wachten voor je aan de beurt bent. Ik kan direct doorlopen. En het doet me wel wat. Het is over. Het is voorbij. Ik ontsteekt een kaars. Dwaal nog wat door de Kathedraal. Het is 15 augustus. Maria Hemelvaart. Mooie dag om af te sluiten. Bel Matthijs om over a.s zondag te overleggen. Dan ben ik voor het eerst weer in de kerk. Wil ook daar mijn tocht graag met een ritueel afsluiten. We nemen afscheid van Elena en Sarah. Die gaan per bus naar Burgos.  Hun camper ophalen. Vanmorgen om vijf uur is Renata al naar het vliegveld vertrokken. Verder brengen we de dag door in Santiago. Wat shoppen en bezichtigen. In de abp d eten we samen met een grote groep  Mede Pelgrims. Morgen naar Muxia en Finisterra. In de avond door naar   a'Coruna.

Dag 108 Aankomst in Santiago

En de dag gaat verder. We blijven wel een uur op het grote plein voor de Kathedraal hangen. Omhelzen  mede Pelgrims waarmee we korter of langer zijn opgetrokken. Omhelzen elkaar. Steeds weer. We zijn er! We hebben het gedaan!  Maken foto's. Veel foto's. Dan bezoeken we de pelgrimsmis. Om twaalf uur. Wil je een plek hebben moet je er minimaal een half uur voor aanvang zijn. De mis is in vlekkeloos Spaans. Dus onverstaanbaar voor wie geen Spaans spreken. En dat zijn er heel veel. Tot onze grote teleurstelling blijft de Botafumeiro ( het spectaculair zwaaiende enorme wierrookvat) stil hangen. Daarna halen we onze Compostela op bij het Pelgrims bureau. En dan lunchen we samen. The Magnificent Five  samen met Marja en Mark. Dit is gezelligheid in de overtreffende trap. Soms moet je opspringen om een medepelgrim te omhelzen. De hele dag leef je op een flinke stoot adrenaline. S'avonds eten we weer samen. Vooraf denk je; is dat nog wel leuk? Je hebt elkaar tenslotte al de hele dag meegemaakt. Nu kan ik getuigen: het is super mega leuk. De avond wordt afgesloten met Gin Tonics. Het is dan ook al ruim na twaalven. Het is een onbeschrijfelijk mooie aankomst in Santiago...  Met enorm veel warmte, liefde en genegenheid... 

UITNODIGING!

Voor alle (trouwe) lezers: jullie zijn van harte welkom om aan te sluiten. Bij aanwezigheid, graag even een mailtje vooraf. Dank! 

Groeten van Marja, Paul, Frederike, Mark en Jenneke
ook namens alle partners en kleinkinderen

Dag 108 Van Pedrouzo naar Santiago de Compostela (21 km)

Het is vroeg dag. Al om vijf uur zijn we in de kleren. Tegen half zes op pad. Uiteraard is het nog donker. Vandaag is het einde van een lange en zware reis. Ook een hele mooie reis. Ik heb er heel erg van genoten. Maar zie er ook naar uit om straks Marja en Mark te kunnen omhelzen. Eerst moeten de laatste kilometers nog verwerkt worden. De stemming is natuurlijk optimistisch. Nog maar een paar kilometer. En dan hoeven we niet meer. Elke dag op pad. De pelgrimsmenu's. De slaapzalen. De hitte trotseren. Het steeds maar weer opnieuw klimmen en dalen. De vaak slechte paden. Nog maar een paar kilometer. Ondertussen hou ik de wachtenden en het thuisfront op de hoogte. Via Whatsapp en telefoon. En dan zijn we eindelijk rond tien uur in Santiago. Dan nog wel drie kilometer. Als de Kathedraal in zicht is raak ik toch ontroerd. En dan arriveren we op het immense plein voor de Kathedraal. Omhels Marja en Mark. En we omhelzen elkaar. En huilen. We hebben het gedaan! We zijn er. En niemand heeft het cadeau gekregen. Reka liep voordurend met zere voeten. En verder overal pijntjes. Zoals velen. Elena kon zes jaar geleden niet meer lopen. Zwaar overtraint met sporten. Renate heeft voor iedere meter moeten knokken. Ongetraind, zeer krap schema dus lange dagafstanden. Ik heb zeer grote bewondering voor haar. Sara had een dagtaak aan het begeleiden van Elena. En aan het tapen van voeten en benen. (Ze is fysiotherapeut). En ik? Heb ook zwaar afgezien. Maar we zijn er.  Marja en Mark hebben champagne bij zich. Die ontkurken we ter plekke. We heffen het glas. En zijn blij. Heeeel blij....

Totaal na 108 dagen: 2567 km
Afstand tot Santiago: 0,00 km

Aankomst in Santiago