Een flinke tippel. Door een saai landschap. Morgen wordt dat beter. Gelukkig. Eindelijk de Mesetas echt achter je laten. En daarna komen er weer serieuze klimetappes. En het Crux de Ferro. Op maandag al. Daar staan we stil. En deponeer ik de van huis meegebrachte stenen. Om daarmee symbolisch een last af te leggen. En tranen en verdriet een plaats te geven. Zonder enige twijfel wordt dit één van de meest memorabele etappes. Dat weet ik al lang.
Over vandaag is er verrassend weinig te melden. Het belangrijkste is dat ik een stomme fout gemaakt heb. Veel te weinig gedronken. En waarom? Gewoon vergeten. Had sowieso 3 liter vocht (water en cola) mee. Liep op het laatst wat te zwalken. Toen ik de oorzaak begreep was het natuurlijk te laat. Wel gelijk 2 liter gedronken. En dat hielp gelukkig. En Reka heeft me er doorheen getrokken. Meestal zijn de rollen omgekeerd. Het is dan wel heel prettig dat je iemand bij je hebt. Ze vroeg bezorgd of we een bus of taxi moesten nemen. Met nog 7 kilometers hadden we nog een serieus stuk voor de boeg. Met een temperatuur van bijna 40°. Toch maar gewoon te voet. En toen ik in de gaten kreeg dat ik veel meer moest drinken was het probleem snel opgelost. Toch raar. Ik ben meestal degene die anderen eraan herinnert te drinken. (Nog van Willem de Vos geleerd bij het hardlopen). In Hospital hebben we een 4 persoons kamer. 2 Stapelbedden. Met Reka, Elena en Sarah. Het slapen vannacht in Leon was een ramp. Tenminste voor de dames. Veel te heet (iemand had de airconditioning uitgezet. Vermoedelijk om het geluid!). En te lawaaierig. De hele nacht waren er mensen actief. Ik had daar allemaal weinig last van.
Voor nu genoeg een inkijk gegeven in de ongemakken van een pelgrim. On the end is het toch fantastisch. Ben blij dat ik op pad gegaan ben. Ofschoon het einde nu wel in zicht komt. Maar daarover later.
Over vandaag is er verrassend weinig te melden. Het belangrijkste is dat ik een stomme fout gemaakt heb. Veel te weinig gedronken. En waarom? Gewoon vergeten. Had sowieso 3 liter vocht (water en cola) mee. Liep op het laatst wat te zwalken. Toen ik de oorzaak begreep was het natuurlijk te laat. Wel gelijk 2 liter gedronken. En dat hielp gelukkig. En Reka heeft me er doorheen getrokken. Meestal zijn de rollen omgekeerd. Het is dan wel heel prettig dat je iemand bij je hebt. Ze vroeg bezorgd of we een bus of taxi moesten nemen. Met nog 7 kilometers hadden we nog een serieus stuk voor de boeg. Met een temperatuur van bijna 40°. Toch maar gewoon te voet. En toen ik in de gaten kreeg dat ik veel meer moest drinken was het probleem snel opgelost. Toch raar. Ik ben meestal degene die anderen eraan herinnert te drinken. (Nog van Willem de Vos geleerd bij het hardlopen). In Hospital hebben we een 4 persoons kamer. 2 Stapelbedden. Met Reka, Elena en Sarah. Het slapen vannacht in Leon was een ramp. Tenminste voor de dames. Veel te heet (iemand had de airconditioning uitgezet. Vermoedelijk om het geluid!). En te lawaaierig. De hele nacht waren er mensen actief. Ik had daar allemaal weinig last van.
Voor nu genoeg een inkijk gegeven in de ongemakken van een pelgrim. On the end is het toch fantastisch. Ben blij dat ik op pad gegaan ben. Ofschoon het einde nu wel in zicht komt. Maar daarover later.
Totaal na 98 dagen: 2283 km
Tot Santiago: 287 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten