Ook vandaag zien we de dag weer geboren worden. Het ochtendgloren ga ik nog missen. Voor mij is er dan het mooiste licht van de dag. Het is verrassend rustig op de Camino. We zien weinig andere pelgrims onderweg. In Frankrijk hoorde ik dat al. Ook in Saint Jean werd mij verzekert dat er niet zoveel pelgrims waren. Dat heeft gedeeltelijk te maken met de tijd van het jaar. Juli en Augustus zijn meestal rustige maanden. Heeft vast ook te maken met de hitte die er in Spanje normaal heerst. Nu is/wordt het bloedheet. Maar tot nu toe was het zeer goed te doen. Als je dan kijkt wie er zijn is de groep redelijk divers. Veel jongere mensen. Zeg tot 30 jr. Dan een kleine middengroep. Tot 40 jaar. En dan nog wat ouderen. Maar beslist weinig. In het algemeen meer vrouwen dan mannen. Wat je ook ziet is dat velen in Pamplona, Burgos of Leon starten of stoppen. Onderweg zijn we inmiddels Dietmar uit Düsseldorf kwijtgeraakt. Hij doet de Camino samen met zijn zoon. Nu is zijn dochter (Frederika) ook gekomen. Heel wijselijk maakt hij nu korte etappes. Vanmorgen gestart met David (72). 51 jaar getrouwd. Van oorsprong een Brit.
Vijf jaar geleden geëmigreerd naar Australië. Daar wonen zijn drie dochters. Zijn zoon woont nog in Engeland. Samen met zijn kleinzoon voltooit hij de Camino. Zijn zoon vliegt morgen naar huis. Moet weer aan het werk. Schitterende man. Heeft ook een paar maanden in Nederland gewoond. In Eindhoven.
Deze week heb ik erover nagedacht. En vandaag met Reka over gehad. Want wat ben je eigenlijk als pelgrims ten opzichte van elkaar. In Hontanas troffen we een Hongaarse jonge dame en een Ierse. Als je ze zo samen zag zou je zweren dat ze vriendinnen voor het leven waren. In werkelijkheid kenden ze elkaar amper 24 uur. Beiden gestart in Burgos. Om de relatie van pelgrims te duiden is het woord 'genoot' heel behulpzaam. Je bent Camino genoot. Zoals Marja nu reisgenoot is in een groep. In het Italiaans zijn Reka en ik Compagna's. En dat voelt goed. Het verschil met een geplande reis is dat ieder op elk moment zijn of haar eigen weg (camino) kan gaan. Bij een etappe zoals vandaag ben je wel blij met wat afleiding. Het was vlak, eindeloos lang, en de laatste twee uur een temperatuur oplopend van 30 tot 35 °. Nu, kwart over twee, in de tuin van de Albergue is het 36° in de schaduw. Morgen op naar Leon. Een kortere etappe. Daarna hebben we de vlaktes wat achter de rug.
Vijf jaar geleden geëmigreerd naar Australië. Daar wonen zijn drie dochters. Zijn zoon woont nog in Engeland. Samen met zijn kleinzoon voltooit hij de Camino. Zijn zoon vliegt morgen naar huis. Moet weer aan het werk. Schitterende man. Heeft ook een paar maanden in Nederland gewoond. In Eindhoven.
Deze week heb ik erover nagedacht. En vandaag met Reka over gehad. Want wat ben je eigenlijk als pelgrims ten opzichte van elkaar. In Hontanas troffen we een Hongaarse jonge dame en een Ierse. Als je ze zo samen zag zou je zweren dat ze vriendinnen voor het leven waren. In werkelijkheid kenden ze elkaar amper 24 uur. Beiden gestart in Burgos. Om de relatie van pelgrims te duiden is het woord 'genoot' heel behulpzaam. Je bent Camino genoot. Zoals Marja nu reisgenoot is in een groep. In het Italiaans zijn Reka en ik Compagna's. En dat voelt goed. Het verschil met een geplande reis is dat ieder op elk moment zijn of haar eigen weg (camino) kan gaan. Bij een etappe zoals vandaag ben je wel blij met wat afleiding. Het was vlak, eindeloos lang, en de laatste twee uur een temperatuur oplopend van 30 tot 35 °. Nu, kwart over twee, in de tuin van de Albergue is het 36° in de schaduw. Morgen op naar Leon. Een kortere etappe. Daarna hebben we de vlaktes wat achter de rug.
Totaal na 96 dagen: 2224 km
Tot Santiago nog 348 km
Tot Santiago nog 348 km
Weer een mooi beschouwende dag Ad.
BeantwoordenVerwijderen