Dag 27 Van Gonzar naar Palas de Rei

Vandaag: 17,9 km. Totaal: 728,7 km. Het is stil weer. Half bewolkt. Droog. Windstil. Een prachtige route. Dat ook nog. Natuurlijk een paar honderd meter omhoog. En omlaag. Maar dat is dagelijkse kost. Eigenlijk let je daar niet meer zo op. 

Ik wilde graag stoppen in Portas. Een plaatsje 5 km voor Palas de Rei. Van de Camino in 2018 had ik daar heel prettige herinneringen aan. Maar helaas: het is nu nog alleen maar een bar. Je kunt er niet meer overnachten. Dus door naar Palas. Geen straf. Dat is ook een alleraardigst plaatsje. 

Gisteren zat ik te denken dat ik eigenlijk toch een gelukkig mens ben. Fit en gezond genoeg om deze Camino te voltooien. Ik voel me een gezegend mens. Het einde komt in zicht. En dat is ook prima. Maar mooi is het. En uiteindelijk heb ik ook veel zin om met Marja samen Spanje verder te ontdekken. 

 Nu is het wachten op Linda en Max. Caminovrienden van het allereerste uur. Sterker: ik zat naast Linda in de trein naar Saint-Jean-Pied-de-Port. En Max ontmoette ik al in Roncevalles. Maar zoals dat gaat, iedereen gaat zijn eigen Camino. Wel leuk ze weer te treffen. 

En dan wil ik het ook nog over het haakje hebben. Op de hele route, of het oude gebouwen zijn of niet, overal sluit je de wc-deur af met een haakje. Vaak zie je dat de deur aanvankelijk met andere sloten op slot gedaan moest worden. Maar uiteindelijk kiest iedereen voor het kleine haakje. Eenvoudig en zeer effectief. Heel bijzonder dat iedereen voor deze oplossing kiest. Misschien is het wel een bouwvoorschrift van de overheid. Misschien kom ik daar ooit achter. 

 

 

   

Dag 26 Van Ferreiros naar Gonzar

 

Vandaag: 17,6 km. Totaal: 711 km. Wie een korte etappe doet is vroeg op zijn bestemming. Zoals vandaag. Bij vertrek uit Ferreiros is het nog pikkedonker. Zwaar bewolkt. Het eerste uur regent het ook zachtjes. Maar de tocht gaat voorspoedig. Tot Portomarin gaat er een Fransman met me mee. Ik heb een goede koplamp en dat is nu heel handig om je weg te vinden. 

 

In de herberg was het bed boven mij bezet door een sympathieke Kroatische jonge man. 30? Hij komt van ver. Gestart in het Franse Conques. Hij wilde eigenlijk in Le Puy en Velay starten. Dat lukte niet: men heeft daar een beddencapaciteit voor pelgrims van 300 bedden. Per dag. En die waren allemaal bezet. Kun je dus nagaan hoeveel mensen er nu dagelijks op pad gaan. Die zullen overigens lang niet allemaal door gaan naar Santiago. 

 

Inmiddels is het op de Camino aanmerkelijk drukker dan voor Sarria. Er zal ook wel een weekend effect in zitten. De mooie, kleinschalige, herberg loopt ook goed vol. Inmiddels is de afstand tot Santiago minder dan 100km. Die ga ik deze week op het gemak doen. Vrijdag kom ik aan in Santiago. Dan is er ook een comfortabel onderkomen geregeld. In principe reis ik dan maandag door naar Salamanca. Eerst maar een treinticket regelen. Afstand tot Santiago: 84,9 km

 

 

Dag 25 Van Sarria naar Ferreiros

 

Vandaag: 13,3 km. Totaal: 693 km. Vanaf Sarria voert de Camino de pelgrims direct door een heel mooi landschap. Al vrij snel haal ik Rhonda Gallegos in. Loop een tijdje met haar op. Rhonda is 51. Komt uit New Mexico (USA). Ze is lerares. Freelance. Heeft nu tijd om de Camino te doen. Ze is vaker en graag in Spanje. Haar achternaam is afgeleid van Gallicië. De provincie waarin we nu zijn. In Spanje wordt haar naam herkent en erkent als een belangrijke achternaam. Dat maakt haar trots. Voordat ze lerares werd heeft ze 'in the service' gezeten. Gestationeerd in Hawai. Uitgezonden naar Irak en Afghanistan. Ze heeft daar gewerkt als secretaresse van diverse Generaals. Zoals ze zelf zegt een behoorlijk luxe bestaan. Met het beste eten, de mooiste huizen en de nieuwste auto's. Vandaag gaat ze door naar Portomarin. 

 

Ik maak een vroege stop na maar 4 km. Simpelweg omdat ik langs een Auberge kom waar ik koffie en een overheerlijke jus d'orange kan bestellen. En prompt gebeurt het weer. Maja schuift aan. Ze was daar blijven slapen in de nieuwe, heel comfortabele Auberge. Vervolgens lopen we twee uur samen op. Dan stop ik in Ferreiros. Zij gaat door naar Portomarin. Heeft daar een bed gereserveerd. Haar bagage wordt daar bezorgd. Ze wil vandaag haar vlucht naar huis (Kroatië) regelen. In Santiago zal ik haar wel weer tegenkomen. Zowel Rhonda als Maja staan op een foto. 

 

Inmiddels (13.00) zit ik al even op het terras van de herberg. Dat ligt direct aan de Camino. En nu valt me op dat er zeer veel pelgrims passeren. Zonder twijfel het Sarria effect. Ik heb hier een bed gevonden. Morgen is mijn afstand weer langer. Maar vroeg vertrekken. Dan ben ik zeker van een bed... Afstand tot Santiago: 100,7 km

Dag 24 Van Triascastela naar Sarria

 

 

Vandaag 19 km. Totaal 680 km. Mijn pelgrimsdiner heb ik net op. Een prima maaltijd voor een schappelijke prijs. Voorgerecht hoofdgerecht, toetje. Plus een fles water of wijn. Ik kies voor de wijn. En dat voor wel € 14,00. Het is nog vroeg; rond 17 uur. Ik denk erover de rest van de wijn te laten staan en terug te gaan naar mijn kamer. 

 

Maar dan schuift Maja aan. Kroatische. 70 jaar. Architect van beroep. Na haar studie in Zagreb kon ze nergens passend werk vinden. Zo kwam ze terecht in Montreal, Canada. Daar heeft ze ruim tien jaar gewerkt. Toen ontmoette ze haar man. Die woonde op een klein eiland voor de kust van zuid Kroatië. Hij had een wijngaard. Werden verliefd en trouwden. Samen hebben ze een zoon (26). Haar man had al twee zonen uit een vorige relatie. Maja verhuisde naar dat eiland. En daar woont ze nog steeds. Inmiddels is ze met pensioen. Maar nu op de Camino. 

 

Tussen neus en lippen vertelde ze dat haar man twee maanden geleden plotseling is overleden. Hij was negen jaar ouder maar kern gezond. Ze reist veel en graag. Maar deze reis heeft toch wel een speciaal randje. En zo kom je in een diepgaand gesprek terecht. We drinken beide flessen wijn helemaal leeg. En proosten op het leven. We komen elkaar deze Camino zeker nog tegen. 

 

Inmiddels heb ik mijn planning op orde. Ik kom op 5 juli aan in Santiago. Jenneke heeft voor mij een prima kamer geregeld. Dat is wat lastiger dan normaal omdat Ed Sheeran volgend weekend optreedt in Santiago. 

 

Vanmorgen begint de dag mistig. De Camino voert me nu naar het beroemde plaatsje Sarria. Hier starten veel pelgrims met hun tocht naar Santiago. Om een Pelgrimscertificaat te verdienen, moet je minimaal 100 km te voet hebben afgelegd. En zo is Sarria het uiterste vertrekpunt voor de Camimo. Als bewijs dat je de tocht te voet hebt afgelegd, moet je in je pelgrimspas minimaal twee stempels per dag verzamelen. Vanmiddag nog een prachtig stempel in de kerk gehaald. Nog een week te gaan. Dus nog stempels genoeg om te halen. Afstand tot Santiago: 114,8 km

 

 

Dag 23 Van O Cebreiro naar Triacastela

Vandaag: 23,8 km. Totaal: 660 km. De eerste foto's zijn van de herberg in O Cebreiro. Prachtig gelegen. Aan het schoenenrek te zien is het er niet vol. De bedden waren er ook prima: géén stapelbedden. 

 

De Camino voert ons vandaag al vroeg langs het beroemde en prachtige pelgrimsbeeld op de pashoogte van San Roque op 1.270 m. De pelgrim die worstelt met de elementen. Steeds westwaarts. Ik vind dit echt een schitterend beeld.Vandaag de laatste grote horde voor Santiago overwonnen. De beklimming van de Alto do Poio op 1.370m. Die bereik je als pelgrim door een extreem steile betonnen weg te beklimmen. Hierna heuvelt de camino enkele kilometers, om uiteindelijk te dalen van 1.370 naar 683 m. 

 

Op dat stuk loop ik een tijdje op met Kate. Een Amerikaanse vrouw die sinds twee jaar woont en werkt in Kenia. Zij moet op 2 juli in Santiago een vlucht halen op weg naar de USA. Ze vertelt me dat het rond die tijd erg druk zal zijn in Santiago, vanwege een concert van Ed Sheeran. Reden voor mij om mijn planning er maar eens bij te pakken. Misschien moet ik op korte termijn maar alvast een slaapplek daar reserveren. Daarmee komt ook het einde van mijn reis in zicht. Gelukkig bevalt het me nu nog steeds heel goed. Afstand tot Santiago: 140 km.

 

 

Dag 22 Van Trabadelo naar O Cebreiro

Vandaag: 20,58 km. Totaal: 637 km. De etappe is relatief kort, maar loodzwaar, 725 meter stijging. Het zweet gutst van mijn hoofd. Kom behoorlijk uitgewoond aan. Dat doet mij besluiten in O Cebreiro te blijven. Als ik tenminste een bed vind. Er is maar één Auberge. Wel groot met ruim 100 bedden. Pas open om 13.00. Dus wachten. Doe nu dus maar een biertje op een terras. En werk aan dit verhaal. Inmiddels betrekt de lucht. Er wordt regen verwacht. We zullen zien. 

 

Gistermiddag in een klein winkeltje enkele boodschappen gedaan. Vaak worden die bemenst door een oude mevrouw. Je hebt als pelgrim maar weinig nodig. Kan weinig meenemen. Nu was het: één banaan (als ontbijt morgen) halve liter water en een zakje nootjes (deels gevuld met lucht). Dat zet mij aan het denken. Als je ziet hoe de grote concerns de inhoud met een kaasschaaf verminderen en de prijs met een pomp opblazen voor eigen gewin, dan staat dat in schril contrast met de zorgvuldige handelwijze van mijn mevrouw, die de banaan met zorg afweegt en daar wel 17 cent voor rekent. Geprezen zijn die vele oude vrouwen die langs de Camino de pelgrim helpen de tocht te volbrengen. Maar zij moeten misschien wel wat steviger in de prijs gaan zitten, zodat zij op hun oude dag er ook nog iets aan overhouden. Helaas zijn ze letterlijk een uitstervend ras. 

 

Vandaag ook de grens met Galicië gepasseerd. Die wordt door een prachtige grenssteen gemarkeerd. Inmiddels een bed geregeld in een nog nieuwe herberg. Met een spectaculair uitzicht. Nu eerst dineren. Daarnaast voetbal! Afstand tot Santiago: 161,1 km