Vandaag gaat het over politie én over hoe je gered kunt worden door een fietser. En de rest natuurlijk.
Krijg nou wat! Het is net na mijn eerste stop. Al ruim twee uur onderweg. Honderd meter voor me, langs de kant van de weg, staat een politieauto. Zijdeur open. Twee agenten. Ze spreken me aan. Vragen hoe het met me gaat. Of ik oké ben. Of ik geen problemen ervaar. Wijzen me dan op alarmnummers die ik kan bellen indien nodig. Adviseren er een foto van te maken. Natuurlijk doe ik dat braaf. Tegelijk vraag ik of ik een foto van hen kan maken. Dus dat gebeurt. Maar dan bieden ze me een Caminostempel in mijn pas aan! Kortom een heel bijzondere ontmoeting. Ik denk dat het stempel redelijk uniek is. Korte tijd later passeren ze me in hun auto. Wel heel leuk.
Vanmorgen heel vroeg gestart uit Pontevedra. Ik gokte erop dat ik ergens in Pontevedra wel een ontbijtje kon scoren. Maar dat valt tegen. Met een slok water, een reep en wat pinda's kom ik ook heel ver. Pas na twee en een half uur kan ik een ontbijtje scoren. Het is mooi weer. Licht bewolkt. Mijn barometer voorspelt regen. Vanavond/morgen. De reis gaat vlot.
Zodra ik in Caldas des Reis ben, trek ik wat papieren uit mijn broekzak om het adres van mijn Albergue op te zoeken. Bijna direct word ik geroepen door een aardige fietser. Mijn pelgrimspas had ik ook uit mijn zak getrokken. En ligt op straat. Dus ik heb heel veel geluk. En ben de mevrouw eeuwig dankbaar. Het zou een kleine ramp zijn als ik die kwijt was. Ze heeft me gered.
Bij Albergue Abor wacht nog een verrassing. Ze hebben het mooiste stempel ooit. Lak, bloemetje, en een minuscuul Jacobsschelpje.
Nog twee etappes. Dan kom ik aan in Santiago...
Totaal na 11 dagen: 215,2 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten