Maandag. Wasdag. En omdat ik toch geen verplichtingen als pelgrim meer heb, kan ik net zo goed even mijn kleren wassen. Zeker omdat pelgrims de neiging hebben om te stinken. Door alle handwasjes zijn je kleren wel fris maar niet schoon.
Tegenover mijn hotel zit een volautomatische wassalon. Ik zorg dat ik er als eerste ben. Om acht uur. Daar wordt in vlekkeloos Spaans uitgelegd hoe het werkt. En je begrijpt al: dat schiet niet op. Gelukkig is ook aan de analfabeet gedacht. Dus via de plaatjes begrijp ik wat er moet gebeuren. Dus nu zit ik geduldig een half uur te wachten tot de was klaar is. En eigenlijk ook een beetje trots: volgens mij heb ik nog nooit zelfstandig een was gedraaid! Het werd dus hoog tijd. Daarna maar even een ontbijtje regelen.Dan zie ik Tessa weer terug. Ze staat met velen in de rij te wachten om in te stappen in de gereedstaande bus naar Santiago. We zijn beiden blij verrast. Ze heeft leuk gezelschap, een vriend en een vriendin. Het gaat goed met haar. Ze is blij. Maar moet gelijk door. De bus wacht niet. Zo zie je maar op de Camino kom je iemand altijd weer tegen.
En dan heb ik mijn Credential binnen! Een hele mooie. Waar je een mens blij mee kunt maken. Nu maar even op een terras aan de haven. Het is prachtig weer. En ik had nog geen sangria geproefd. Het leven is mooi. Morgen zie ik Arno & Rikje in Santiago. We gaan 's avonds een hapje eten. Heel leuk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten