Dag 2 Van Porto naar Vairao

Het is zwaar bewolkt zodra ik mijn hotel uit stap. Portugese tijd half acht (Nederland half negen). Het ziet er naar uit dat het gaat regenen. Maar dat valt reuze mee.

     

Maar eerst een stuk met de Metro. In het routeboek wordt sterk geadviseerd om dat zo te doen. De eerste 12 km van de route zijn ronduit gevaarlijk. Druk met auto's, vaak geen trottoirs en op twee momenten moet je een drukke verkeersweg oversteken en over de vangrail klimmen. Lijkt me geen goed idee. Bovendien is de etappe tamelijk lang in relatie tot mijn getraindheid.

Een goede beslissing. Want zodra ik ga lopen breekt de zon door! Wat symbolisch. Ik voel me een gezegend mens. Na de Metro is het even zoeken naar de goede route. Maar al snel pak ik die op. Gelijk een prachtig straatje. De eerste en de laatste voor de 20 km die ik nog te gaan heb.

                  

Vandaag alleen maar steen. Heel veel kinderkopjes. Vaak aan beide zijden van de straat geen stoep. En als die er is hooguit twee tegels breed. Wel vaak muren. Je kunt dus geen kant op. En je ziet niets van de omgeving. Je hebt ook alle aandacht nodig voor het bedrijvige verkeer. Wat je wel merkt en ziet is dat het landschap heuvelt.

Onderweg een enkele pelgrim. Op een grote groep jonge mensen  na (32personen). Ze behoren tot een club van de kerk in Porto. Twee km voor aankomst koop ik twee bananen. De vriendelijke jonge dame vraagt me of ik een gratis fles water wil! Klein, middel of groot. Gekoeld of uit het schap. 'Die geven we aan iedere pelgrim.' Wat een mooi gebaar. Ik kies een middelmaat. Ongekoeld. En dat terwijl de twee bananen wel €0.52 kosten. 

                   

Inmiddels geland in een voormalig klooster. Het is er best druk. Ik verblijf op een kamer met zes bedden. Allemaal bezet. Ben benieuwd hoe het gaat. Morgen verder...