Gisteren. In de middag trekken donkere wolken zich samen. In de verte rommelt het. Onweer kondigt zich aan. Het idee is om buiten te eten. De temperatuur is immers nog meer dan aangenaam. Als de salade van tafel waait door een stevige windvlaag wijken we toch uit naar binnen. Salade overigens die net geplukt is uit de grote moestuin. Op het toetje de eerste versgeplukte aardbeien.
Aan tafel is het gesprek heel geanimeerd. Joris blijkt een bijzonder aardige kerel. Komt uit Neerpelt. België. Hij is op weg naar Santiago. Om verschillende redenen. Als kleine jongen heeft hij het zijn Opa beloofd toen die ziek was van kanker. Zijn Opa is inmiddels overleden. Nu heeft zijn moeder een chronische vorm van kanker. Dat heeft hem doen besluiten nu te gaan. Met de fiets. Aan zijn tocht verbindt hij een inzamelingsactie voor een bijdrage aan kankeronderzoek. Hij is merkbaar overweldigd door de vele reacties die hij uit zijn omgeving krijgt. Meeleven en donaties. Zijn tocht betaalt hij uit eigen zak. Dus iedere euro gaat naar het goede doel. En dan moet hij ook nog een blog bijhouden. Dat ligt buiten zijn comfortzone. Hij is technisch ingenieur van beroep. Maar hij redt het.
Huberta en Arno, eigenaars/vrijwilligers van de herberg, zijn bijzonder aardige mensen. Een pelgrimsreis rond de eeuwwisseling inspireerde hen de herberg op te zetten. Eerst in St. Jean, nu in Le Chemin.
Zelf zijn ze op weg naar Jeruzalem. Buiten het seizoen dat ze in Le Chemin zijn en gasten ontvangen. Ze zijn op hun tocht gekomen bij de Syrische grens. Dus daar stopt het voorlopig.
Vannacht is het onweer in alle hevigheid losgebarsten. Donder, bliksem, hevige windvlagen en regen. Wat een mazzel dat ik nu binnen slaap. Hoef me nergens druk over te maken.
De route vandaag is weer wonderschoon. Mooi golvend landschap. Veel veeteelt nu. Charolais koeien. Of zijn het Limosains? Uiteindelijk geland op een fraaie camping in Chaumot. Je kunt er zelfs iets eten! Alleen het gerommel in de lucht stemt me niet helemaal gerust. Er kan wel eens een behoorlijk onweer komen. En het is er. Half vijf in de middag. Inmiddels regent het stevig. En het onweer lijkt heel dichtbij. Gelukkig kan ik in het restaurantje droog zitten. Verder gewoon wachten tot het overdrijft. En dat doet het. Nu half zes zijn regen en onweer (voorlopig?) voorbij. Er schijnt weer een flauw zonnetje. Daar doen we het dus voorlopig mee.
Aan tafel is het gesprek heel geanimeerd. Joris blijkt een bijzonder aardige kerel. Komt uit Neerpelt. België. Hij is op weg naar Santiago. Om verschillende redenen. Als kleine jongen heeft hij het zijn Opa beloofd toen die ziek was van kanker. Zijn Opa is inmiddels overleden. Nu heeft zijn moeder een chronische vorm van kanker. Dat heeft hem doen besluiten nu te gaan. Met de fiets. Aan zijn tocht verbindt hij een inzamelingsactie voor een bijdrage aan kankeronderzoek. Hij is merkbaar overweldigd door de vele reacties die hij uit zijn omgeving krijgt. Meeleven en donaties. Zijn tocht betaalt hij uit eigen zak. Dus iedere euro gaat naar het goede doel. En dan moet hij ook nog een blog bijhouden. Dat ligt buiten zijn comfortzone. Hij is technisch ingenieur van beroep. Maar hij redt het.
Huberta en Arno, eigenaars/vrijwilligers van de herberg, zijn bijzonder aardige mensen. Een pelgrimsreis rond de eeuwwisseling inspireerde hen de herberg op te zetten. Eerst in St. Jean, nu in Le Chemin.
Zelf zijn ze op weg naar Jeruzalem. Buiten het seizoen dat ze in Le Chemin zijn en gasten ontvangen. Ze zijn op hun tocht gekomen bij de Syrische grens. Dus daar stopt het voorlopig.
Vannacht is het onweer in alle hevigheid losgebarsten. Donder, bliksem, hevige windvlagen en regen. Wat een mazzel dat ik nu binnen slaap. Hoef me nergens druk over te maken.
De route vandaag is weer wonderschoon. Mooi golvend landschap. Veel veeteelt nu. Charolais koeien. Of zijn het Limosains? Uiteindelijk geland op een fraaie camping in Chaumot. Je kunt er zelfs iets eten! Alleen het gerommel in de lucht stemt me niet helemaal gerust. Er kan wel eens een behoorlijk onweer komen. En het is er. Half vijf in de middag. Inmiddels regent het stevig. En het onweer lijkt heel dichtbij. Gelukkig kan ik in het restaurantje droog zitten. Verder gewoon wachten tot het overdrijft. En dat doet het. Nu half zes zijn regen en onweer (voorlopig?) voorbij. Er schijnt weer een flauw zonnetje. Daar doen we het dus voorlopig mee.
Totaal na 37 dagen: 863 km
Wat nog jij toch elke keer met de bankjes en tafels op de campings papa! Stuk aangenamer dan op de grond😉
BeantwoordenVerwijderenCharolais!! is wit van kleur. Limousins is licht bruin.
BeantwoordenVerwijderen