Dag 94 Van Fromista naar Calzadilla de la Cueza (37 km)

Het zijn er dus 37 geworden. 37 km welteverstaan. Al redelijk vroeg in Carrion de los Condos. Voor twaalf uur. Dus toen was de keus: hier een bed zoeken of 17 km door. Voor Spaanse begrippen is het nu niet bloedheet. Ook vandaag een windje dat af en toe wat verkoeling brengt. Dan is het om een uur of twee nog wel 38° in de zon. Maar we hebben het gehaald. Tegen drie uur waren we binnen. De verwachting is dat het binnen een paar dagen echt Spaans weer wordt. Dat is in de zon 45° of meer. Met geen of weinig schaduw is dat behoorlijk pittig. Om het maar zacht uit te drukken.  Het zijn tenslotte de Mesetas. Vanaf nu nog drie etappes naar Leon. Dan laten we de Mesetas achter ons. En hopen op een meer 'genadig' landschap. Onderweg een buitengewoon interessante vrouw gesproken. Kathleen. Een grote redelijk forse (niet dik) lange vrouw. Geboren in Zweden. Woont in Berlijn. En werkt in Leipzig. Ze is operazangeres. Mezzo sopraan. Zingt werk van Wagner. En andere componisten. 'Ik heb altijd de rollen van een slechterik' zegt ze met een lach. Vorig jaar deed ze de Camino tot Burgos. Geblesseerd aan haar knie. Nu gaat ze tot Leon. Alleengaand. Enig kind. Haar ouders zijn overleden. De route is behoorlijk saai. Het landschap mooi maar eentonig. Als je dan optrekt met iemand met een interessant verhaal gaat de tijd snel. In Carrion nemen we afscheid. Inmiddels Julie kwijtgeraakt. Was in gesprek met voor haar bekenden. Tot mijn verrassing ingehaald door Reka. Die was na de eerste stop alleen verder gegaan. Moest een stop maken. Misschien ook wel omdat ze een extra blaar heeft. Dus die bleef de rest van de route bij me hangen. In Calzadilla heeft ze een drie persoons kamer geregeld. In de gewone kamers slapen de dames zeer slecht. Is ook wel heel comfortabel. Bedlinnen en handdoeken. De laatste tijd ook iedere dag kleren wassen en drogen in een wasmachine. Marja zal wel trots zijn. Toen ze in Frankrijk bij me kwam stonk ik als een pelgrim. Dat is nu opgelost. Maar ja. Vrouwen... 

Totaal na 94 dagen: 2170 km
Afstand tot Santiago: 402 km

P.s. De afstand tot Santiago zíjn uit mijn boekje. De andere afstanden degene die je zelf loopt. Dus langer.

Dag 93 Van Hontanas naar Fromista (35 km)

Het is nog donker. En muisstil. Geen achtergrondgeluiden. De volle maan verlicht ons pad. Om zes uur in de morgen. Voor een lange etappe. Ontbijt was er pas vanaf zes uur. En er staan al behoorlijk wat mensen gereed. Daarom maar direct vertrokken. Op een handje pinda's kom je verrassend ver. Bovendien kunnen we na twee uur ontbijten. In een bar in Castrojeritz. Vandaar gaat Reka op haar eigen tempo verder. Ik ga met Julie. Een bijzonder aardige vrouw. Twee keer getrouwd geweest. Door de eerste man werd ze mishandeld. Van de tweede man heeft ze twee jongens, 14 en 17. Ze wilde alleen verder. Ze is nu Hypnotherapist. En ik denk een goede. Ze is heel prettig gezelschap. Levendig, optimistisch origineel. De kilometers gaan daardoor snel. Ofschoon. Het zijn er heel veel vandaag. De zon schijnt. Door de verkoelende wind is de etappe goed te doen. Wel pas na twee uur in de middag op bestemming. Dan heb je er een behoorlijke dag opzitten. Met hooguit twee korte pauzes. Wat er morgen gebeurt is nog onduidelijk. Of 20 kilometer. Dan ben je vroeg op je bestemming. Of 37 km. Daartussen is niks. Mijn gezelschap kennende wordt het wel 37. Gezien het redelijke weer misschien wel verstandig. Was het nu stinkend heet dan is het wat anders. Morgen weten we meer.

Totaal na 93 dagen: 2143 km

Dag 92 Van Burgos naar Hontanas (32 km)

Groeten. En gegroet worden. Kennen en herkennen. Weten dat je gekend wordt. Weten dat je medepegrims herkent. Het is bijna een sekte. Gelukkig maar voor een paar weken. Maar het is belangrijk. En leuk. Mij kennen velen als wie een zeer lange afstand gaat. En snel is. Beiden kloppen. De pelgrims zijn een prettige gemeenschap op zich. En de 'locals' zijn bijzonder vriendelijk. Ze proberen te helpen. Ze groeten. En zijn vaak zichtbaar blij met je komst.
Gisteravond afscheid genomen van Siobhan. De bedoeling was dat ze vanaf Burgos naar Astorga zou fietsen. Alles geregeld via internet. Gaat gistermiddag haar fiets ophalen: vanaf twee uur s' middags gesloten t/m maandag. Een fikse tegenvaller. Maar misschien ook wel een 'blessing in disguise'. Ze heeft nl last van hele forse blaren. Die veel te laat behandeld zijn. Nu kan ze een dag rust nemen. En een deel van haar etappes met de bus doen. Misschien zie ik haar nog in Santiago. Als ik tenminste het huidige schema blijf volgen.
Na Burgos beginnen de Mesetas. Eindeloze korenvelden. En velden met zonnebloemen. Tot aan Leon, bijna 200 km. Vlakheid en eentonigheid.
We zien wel. Vandaag op de route weer een politie patrouille. Dit keer op squads. Anders zouden ze de paden, die wij lopen, nooit kunnen bereiken.
Ik was van plan de hele route alleen te lopen. Tot mijn verbazing en verrassing arriveert Reka op mijn eerste stop. Ze zou pas na het ontbijt vertrekken. Bijna een uur na mij. En de etappe alleen gaan. Wel gezellig. Na de tweede stop gaat ze in alleen door. Kan ik wat telefoontjes plegen. Dus het laatste deel van de etappe weer lekker alleen. Tot ik Julie inhaal. Een Engelse dame (45). Maken een praatje. Ze heeft het zichtbaar moeilijk. Heeft de dag ervoor 43 km gedaan! En nu weer ruim 30. Logisch. Ik besluit bij haar te blijven. Julie uit de buurt van Manchester. Praten en gezelschap houden geeft afleiding. Ze haalt het. s' Middags bedankt ze me uitvoerig. Natuurlijk stel ik dat op prijs. Nu geland in een prettige Albergue. In een plaatsje van niks. Dus we hoeven geen stap meer te doen. Heerlijk. Maar morgen: Ultreia... steeds voorwaarts.

Totaal na 92 dagen: 2108 km

Dag 91 Van Ages naar Burgos (25 km)

Mijn ogen worden dronken van de prachtige landschappen. Op de route naar Burgos is het landschap weer duidelijk anders dan de voorgaande etappes. Maar ook weer heel mooi. Het duizelt je soms van alle indrukken. Iedere dag nieuwe vergezichten. Nieuwe dorpen en steden. Een nieuw bed. Nieuwe kamergenoten. Om de route af te leggen is het fantastisch weer. Zwaar bewolkt. 23°. Begin van de middag schijnt de zon weer. Maar lang niet zo stinkend heet als in Nederland. Dat komt goed uit want morgen staan er 32 km op het menu. Als ik wil kan ik na 20 km stoppen. Als het zo goed gaat als gisteren en vandaag ga ik door. Na Burgos wachten eindeloze vlakten. Met geen schaduw. Dus dit weer moet je gebruiken door flinke etappes te gaan.
Reka vroeg me vandaag waarom ik weer dezelfde tocht maak als bijna tien jaar geleden. En zo lang van huis van wie je lief zijn. Marja, kinderen en kleinkinderen. Ik probeer het uit te leggen. Dat mijn route tot de Spaanse grens anders is. Dat de Camino Francais voor mij de meest spirituele is. Vooral ook door de vele ontmoetingen met mensen. Dat Marja een eigen leven heeft. En mijn kleinkinderen het wel zullen overleven. Natuurlijk mis ik hen. Daarom maak ik de tocht zo kort mogelijk. Sterker: waar ik eerder dacht uiterlijk 8 september terug te zijn, ben ik vermoedelijk al eind augustus thuis. En dat ik er op haar leeftijd (37) nooit aan gedacht zou hebben deze tocht te doen. Ze kan het nauwelijks geloven. En heeft een diep respect voor Marja. En de (klein)kinderen. Uiteindelijk is de tocht zolang als die is. Er wachten nog diverse heel belangrijke momenten. Vooral het Cruz de Ferro (IJzeren kruis). Ik heb tenslotte een rugzak vol tranen bij me. Die draag ik met liefde. Maar laat die tranen ook met liefde achter bij het Cruz de Ferro. Daar doe ik de Camino tenslotte ook voor...

Totaal na 91 etappes: 2076 km

Dag 90 Van Belorado naar Ages (29 km)

Tova (72). Een kleine taaie vrouw. Nog zeer aktief. Van geboorte een Deense. Geëmigreerd naar Nieuw Zeeland. Nu al vele jaren in China aan het werk. Daar geeft ze Engelse les. Met haar zat ik gisteravond aan de dinertafel. Ze loopt de Camino. En daar heeft ze een fundraising aan verbonden.  Ze zamelt geld in om in Nepal jonge meisjes Engels te leren. Om hen daarmee een toekomst te geven. Ze kunnen dan bijvoorbeeld in de toeristenindustrie gaan werken. Ze doet dat werk al jaren. Een paar weken per jaar. Maar ze wil meer. Daarnaast heeft ze, zoals ze het noemt, in China 13 scholen (klassen) waar ze Engels geeft. Nog steeds. En ze schrijft boeken. Heeft er al drie geschreven. Nu bezig met een boek over de Camino. Mijn motto: 'Op zoek naar de adem van het leven' schrijft ze meteen op. 'Dat wordt de titel van mijn nieuwe boek' zegt ze.
Vandaag een redelijk mooie etappe. Met prima weer. 20 tot 25°. Dat maakt de etappe al een stuk lichter. De hitte mag van mij nog wel even in het noorden blijven. Dan ga ik zoveel mogelijk kilometers maken. De etappe van vandaag volgt een snelweg. Dus ik had een meer saaie etappe verwacht. Dat viel dus reuze mee. Morgen Burgos. Shiwaun gaat dan fietsen. Reka gaat meer kilometers maken. Dus dan weer eindelijk rust. Ofschoon. Er zijn heel veel mensen op de Camino die je inmiddels kent...
Voorlopig is het nog erg leuk en gezellig.

Totaal na 90 dagen: 2051 km