Het weer is mooi. En de route is prachtig. Kort. Dus nog fris en vroeg kom ik in Pamplona aan. Pamplona is de grootste stad op de route naar Santiago. Heeft zijn bestaan overigens te danken aan de vroegere grote aantallen pelgrims. Het is een feest de stad binnen te trekken. Bijna drie kilometer leuke voorsteden. Zodra ik Pamplona binnen kom direct een Zapatero (schoenmaker) opgezocht. Laat hem mijn schoenen zien. En hij zegt direct: 10 minuten. Erg geruststellend. Alleen een deel van de hakken moeten vervangen.
Onderweg loop ik een stuk samen met Reka (37). Het toeval wil dat ik zowel in Roncevalles als in Larrasoana bij haar aan tafel zat tijdens het eten.
Ze is een Hongaarse vrouw die in Italië leeft en werkt. Ze is tandarts. Net als haar moeder. Die heeft een praktijk in Boedapest. Reka vond het wat te gemakkelijk daar als tandarts in te stappen. Ze ging naar Italië. In de buurt van Rimini. Inmiddels wil ze wat anders gaan doen. Therapeut worden. Ze doet de Camino om iets te doen dat buiten haar comfortzone ligt. En ze zal zichzelf wel beter leren kennen.
Zoals op veel dagen begint ook vandaag met bewolking. Nu (in de middag) is het stralend zonnig weer. Omdat ik vroeg ben en de schoenmaker mijn schoenen snel kon herstellen, heb ik een particuliere herberg gezocht. Daar kan ik om half twaalf direct in. Voor de andere herbergen moet je gewoon wachten tot half twee of drie uur. Deze is duurder maar wel comfortabeler. Ik heb zelfs een plek in een tweepersoons kamer! Met eigen wc en douche. Die is wel voor invaliden bestemd. Nou ja, voor mij maakt het niks uit. In de herbergen is het eind van de middag meestal stil. De meeste pelgrims liggen te slapen. Ik ook. Logisch. Ze staan rond zes uur op en hebben hard gewerkt. De Camino loopt voor onze deur. Dus morgenvroeg is de route snel gevonden. Eerst slenter ik nog wat door de stad. Neem een biertje. Ga binnen zitten. Als je de foto ziet, begrijp je waarom...
Onderweg loop ik een stuk samen met Reka (37). Het toeval wil dat ik zowel in Roncevalles als in Larrasoana bij haar aan tafel zat tijdens het eten.
Ze is een Hongaarse vrouw die in Italië leeft en werkt. Ze is tandarts. Net als haar moeder. Die heeft een praktijk in Boedapest. Reka vond het wat te gemakkelijk daar als tandarts in te stappen. Ze ging naar Italië. In de buurt van Rimini. Inmiddels wil ze wat anders gaan doen. Therapeut worden. Ze doet de Camino om iets te doen dat buiten haar comfortzone ligt. En ze zal zichzelf wel beter leren kennen.
Zoals op veel dagen begint ook vandaag met bewolking. Nu (in de middag) is het stralend zonnig weer. Omdat ik vroeg ben en de schoenmaker mijn schoenen snel kon herstellen, heb ik een particuliere herberg gezocht. Daar kan ik om half twaalf direct in. Voor de andere herbergen moet je gewoon wachten tot half twee of drie uur. Deze is duurder maar wel comfortabeler. Ik heb zelfs een plek in een tweepersoons kamer! Met eigen wc en douche. Die is wel voor invaliden bestemd. Nou ja, voor mij maakt het niks uit. In de herbergen is het eind van de middag meestal stil. De meeste pelgrims liggen te slapen. Ik ook. Logisch. Ze staan rond zes uur op en hebben hard gewerkt. De Camino loopt voor onze deur. Dus morgenvroeg is de route snel gevonden. Eerst slenter ik nog wat door de stad. Neem een biertje. Ga binnen zitten. Als je de foto ziet, begrijp je waarom...
Totaal na 82 dagen: 1849 km
Hemingway?
BeantwoordenVerwijderen