De landweg slingert zich door velden en bossen. De vogeltjes fluiten. Het weer is aangenaam. Een prachtige dag. Na drie kwartier gaan komt mij een wandelaar tegemoet. Met rugzak. We geven elkaar een hand. Maken een kort praatje. Hij blijkt op de terugweg vanuit Santiago! Woont in Namen. Is dan acht maanden onderweg. Dat betekent dus dat hij in oktober vorig jaar gestart is. En de winter is doorgelopen. Bedacht ik toen we al weer afscheid genomen hadden.
De landweg is maar liefst zes kilometer. En met de eerste modder tijdens mijn tocht. Bij het passeren ervan komen mijn wandelstokken meer dan goed van pas.
Gisteravond was gezellig en aangenaam. Mijn gastheer Guy maakt een wat timide en verslagen indruk. Hij heeft dan ook wel wat 'klappen' gehad. Zijn grote liefde heeft hem totaal onverwacht verlaten. Net toen ze samen in Le Faluel een nieuw leven wilden opbouwen. Het heeft hem jaren gekost om over die dreun heen te komen. Inmiddels heeft hij een Franse vriendin. We praten over van alles. Twee opmerkingen vond ik interessant. Guy stelde dat mensen bij het ouder worden emotioneler worden. Daar herken ik me wel in. En hij had het erover dat hij absoluut niet in God geloofde. Nu moest hij tijdens zijn werk voor een cliënt iets met een pastoor regelen. En Guy vertelde van zijn ongeloof. Waarop de pastoor zei: 'Dat geeft niks. Je leeft als een christen'. Daarop moest Guy hartelijk lachen. 1-0 Voor de pastoor .
Het was vannacht muisstil. En pikkedonker. Dat maak je nog maar zelden mee. Heerlijk om weer eens te ervaren.
Vandaag heb ik mijn route gewijzigd. Nu in Justine, morgen in Chateau-Porcien, en vandaar door naar Bazancourt. Dat betekent morgen een halve rustdag. En overmorgen rond de 23 km in plaats van 30.
De Pelgrims Gite waarin ik vandaag logeer is heel eenvoudig. In een boerenschuur zijn wat ruimtes gemaakt om te slapen en te koken. Vanavond brood. Dat heb ik vanmorgen bij de bakker in Signy l'Abbaye gekocht. Er is hier verder niks. Maar de ontvangst is prima. Met een overheerlijk fris biertje. Daarmee komen we de nacht wel door...
De landweg is maar liefst zes kilometer. En met de eerste modder tijdens mijn tocht. Bij het passeren ervan komen mijn wandelstokken meer dan goed van pas.
Gisteravond was gezellig en aangenaam. Mijn gastheer Guy maakt een wat timide en verslagen indruk. Hij heeft dan ook wel wat 'klappen' gehad. Zijn grote liefde heeft hem totaal onverwacht verlaten. Net toen ze samen in Le Faluel een nieuw leven wilden opbouwen. Het heeft hem jaren gekost om over die dreun heen te komen. Inmiddels heeft hij een Franse vriendin. We praten over van alles. Twee opmerkingen vond ik interessant. Guy stelde dat mensen bij het ouder worden emotioneler worden. Daar herken ik me wel in. En hij had het erover dat hij absoluut niet in God geloofde. Nu moest hij tijdens zijn werk voor een cliënt iets met een pastoor regelen. En Guy vertelde van zijn ongeloof. Waarop de pastoor zei: 'Dat geeft niks. Je leeft als een christen'. Daarop moest Guy hartelijk lachen. 1-0 Voor de pastoor .
Het was vannacht muisstil. En pikkedonker. Dat maak je nog maar zelden mee. Heerlijk om weer eens te ervaren.
Vandaag heb ik mijn route gewijzigd. Nu in Justine, morgen in Chateau-Porcien, en vandaar door naar Bazancourt. Dat betekent morgen een halve rustdag. En overmorgen rond de 23 km in plaats van 30.
De Pelgrims Gite waarin ik vandaag logeer is heel eenvoudig. In een boerenschuur zijn wat ruimtes gemaakt om te slapen en te koken. Vanavond brood. Dat heb ik vanmorgen bij de bakker in Signy l'Abbaye gekocht. Er is hier verder niks. Maar de ontvangst is prima. Met een overheerlijk fris biertje. Daarmee komen we de nacht wel door...
Totaal na 17 etappes: 430 km
Heerlijke leesvoer publiceer je. Van transparante onderkomens (zie foto) tot spanning of er een restaurant open is. ik blijf je volgen. Succes!
BeantwoordenVerwijderen