Ja, u leest het goed. Vandaag een mini-etappe. 8 km. Een rustdag dus. Gisteren in Maastricht toch nog behoorlijk gelopen. Vandaag zetten we geen stap meer. Allemaal om Marja's voeten en benen te laten herstellen. En dat lijkt goed te lukken. Ze luistert nu zelfs ook naar adviezen van een ervaren pelgrim. Het moet niet gekker worden! De rust geeft ons ook de kans om de was te doen. We zijn geland op Camping 'Oosterdriessen'. Mooi gelegen. Direct aan de Maas. Vanmorgen op het gemak vertrokken. Na een uitgebreid ontbijtbuffet. Komen in gesprek met de enthousiaste vrouw van Ambonese ouders. Zij runt het buffet. In haar eentje. Voor wel 80 tot 120 gasten. 'Je moet met twee ogen altijd alles in de gaten houden'. Ze ziet ook alles en is watervlug. De broodjes voor onderweg zijn al ingepakt voordat we het kunnen vragen. En ook nog tijd voor een gezellig praatje.
En dan nog het verhaal van Sjef, van eergisteren. Jong van school. Met 18 jaar voor twee jaar naar Nieuw Guinea. Marinier. Na diverse banen in de jeugdzorg beland. Zware gevallen. Willen helemaal niks. Dat was Sjef al heel snel hartstikke beu. Zijn stoppen sloegen door. Heeft het hele zootje helemaal verrot geslagen. Daarna geen problemen meer. Sjef ontdekte dat je zijn pupillen nooit langer dan een uur eenzelfde activiteit moest laten doen. Na een uur gingen ze klieren. Dus daar speelde hij op in. Het liep als een trein. Als enige in Nederland. De staatssecretaris is zelfs langs geweest om ervan te leren. Vervolgens niets mee gedaan natuurlijk. Uiteindelijk is hij eruit gewerkt door de 'HBO' types. Naast zijn werk was hij een getalenteerd beeldhouwer. Vooral religieuze beelden. Nu is hij een eenzaam mens; had voor vriendschappen geen tijd. Zo kan het dus gaan.
Vanmorgen de eerste 'officiƫle' aanduiding van de camino. (Zie foto). Een Koerdische man haalt ons in. Met twee jonge kinderen (3 en 5) in een wagen. Hij loopt enige tijd met ons op. Vraagt ons de oren van het lijf. Hij heeft de berg Ararat beklommen. Een gezellige prater. Na zo'n anderhalve km slaat hij af. Wij vervolgen onze weg.
Vanmorgen de eerste 'officiƫle' aanduiding van de camino. (Zie foto). Een Koerdische man haalt ons in. Met twee jonge kinderen (3 en 5) in een wagen. Hij loopt enige tijd met ons op. Vraagt ons de oren van het lijf. Hij heeft de berg Ararat beklommen. Een gezellige prater. Na zo'n anderhalve km slaat hij af. Wij vervolgen onze weg.
Totaal na 8 etappes: 188 km
Bedankt voor de wat grotere foto's zo zijn jullie beter herkenbaar nog wat grof maar het gaat om het verhaal en het plaatje
BeantwoordenVerwijderenEen echte zondag = rustdag dus. Vandaag jouw ‘lied’ gezongen in de kerk ‘ Wat de toekomst brengen moge.... ‘ Goede wandeldag.
BeantwoordenVerwijderen